De MacDonaldgroep uit Den Haag is opgericht in 1926 als landverkennersgroep. De eerste vier jaren is de kleur van de groepsdas groen/rood. In februari 1930 neemt de groep de naam MacDonald aan en wordt de kleur van onze groepsdas de Macdonald-ruit. In de jaren ’30 had de MacDonaldgroep nog geen eigen groepshuis. Onze groep zwierf van de ene naar de andere bovenetage. Opkomsten voor de welpen en verkenners werden op woensdag avond en zaterdag middag – zaterdagmorgen moest je immers naar school - gehouden in korte broek. Eind jaren ’30 werd ons groepshuis neergezet nadat geld was ingezameld via allerlei fancyfairs. Voor ƒ 5000, - stond er een mooi groepshuis. Leiding hielp mee met bouwen wat niet altijd een pretje was, want de gekozen plaats bleek precies boven de oude paarden-begraafplaats van de boerderij van Pex te liggen. In 1939 werd de eerste steen gelegd door Bennie de Haas, gids van het zwarte nest.

Tijdens de oorlog werd padvinderij verboden door de Duitse bezetter. Opkomsten konden niet meer in het groepshuis plaatsvinden. Het groepshuis werd verzegeld. Wel werd al het materiaal gered en veilig opgeslagen in het Bezuidenhout. Later zijn deze spullen alsnog verloren gegaan bij het bombardement van het Bezuidenhout. Het groepshuis werd inmiddels gebruikt door de jeugdvereniging van de Duitsers. Later kwam het groepshuis in “sperrgebiet” te liggen en was het verboden terrein voor iedereen. Toch konden mijnen de mensen in de hongerwinter er niet van weerhouden om het hout van het groepshuis te slopen en de grote bomen er omheen te kappen. De opkomsten gingen inmiddels ondergronds door bij de leiders thuis. Zo werd er zelfs een zomerkamp georganiseerd in Nunspeet in kippenhokken.

Na de oorlog werd het groepshuis weer herbouwd, alleen de muren waren blijven staan. In 1949 werd het heropend. Slechts één zaal was er. Die moesten de onderdelen met elkaar delen. Dat betekende dat je slechts één keer per drie weken opkomst had. Aan het eind van de jaren ’50 werd het idee geopperd om, naast de landverkenners, een zeeverkennersbak op te richten. Op 6 september 1958 was dat een feit. De leiding van de eerste zeeverkenners kwam in handen van Schipper Pors en Stuurman Isselmann. De vloot bestond uit één sloep: de Motjo Kertoh. Van zeilen was toen nog geen sprake, men roeide. In de jaren ’60 liep de belangstelling voor de landverkenners achteruit maar het ging het de zeeverkenners voor de wind.

De eerste zeeverkenners vormden een gedisciplineerde groep. De bootsman had een behoorlijke verantwoordelijkheid. De Garuda-cup, de voorloper van de Kaagcup, was in die dagen ook een geliefde prooi. De “landverkenners”-aktiviteiten werden niet vergeten en met name ‘s winters werd er aan de scoutingvaardigheden gewerkt. Zomerkampen vonden meestal aan de Vinkeveense Plassen plaats. Verder kon men niet, er was geen motorboot. In 1967 werd mevrouw Sonneveldt penningmeester en Stuurman Isselmann werd Schipper Isselmann. In dat jaar werd het terrein bij de Hoornbrug verruild met het Boterhuis-eiland aan de Kaag. De uitgebreide vloot vletten werd in de winter onderhouden in Wateringen, bij de familie Koop. In 1971 werd de vloot uitgebreid met het vlaggenschip van onze vloot, de MacDonald. Al die jaren was de groep een jongensgroep van 4 bakken geweest. Maar dat zou veranderen.

Een meisjesgroep, van wie het groepshuis compleet was afgebrand, kon hun materiaal in de winter bij ons in het groepshuis opslaan. Na een geslaagd kamp van beide groepen werd in 1975 besloten de twee groepen samen te voegen. Daarmee werd de MacDonald één van de eerste gemengde groepen. Twee vletten van de meisjesgroep werden toegevoegd aan de MacDonaldvloot en gaan nu door het leven als de Bracadale en de Lady Margaret. In 1976 bestaat de MacDonald 50 jaar. Met Pinksteren is er op de Kaag een groepsweekend gehouden. In de jaren ’80 duikt er een nieuw onderdeel op. Het valt nl. op dat er weinig doorstroming is van de welpen naar de zeeverkenners. Veel welpen gaan niet meer over naar de zeeverkenners en stoppen. De stap van de zaterdagmorgen naar een heel weekend op de Kaag is te groot. In 1982 worden de junioren opgericht. Het spel bestaat enerzijds uit spel en anderzijds het vertrouwd raken met het water. In het begin wordt er eens in de 2 weken gekano'd in het Westbroekpark, deze locatie wordt later verruild met Madestein. De formule werkt. Er valt bijna niemand meer af bij het overvliegen. In 1984 gaan ook de welpen, met succes, gemengd draaien. Als jongste onderdeel van de groep, vormt zij de basis voor de latere junioren, zeeverkenners en loodsen. Het eerste kamp van de junioren wordt gecombineerd met dat van de welpen in Wageningen. Nu draaien de junioren als zelfstandig onderdeel eigen opkomsten met een eigen vloot van 10 tweepersoonskano’s.

In 1986 bestaat de groep 60 jaar en dat wordt gevierd met een groepskamp in Engeland. Van 28 juni tot 9 juli gaan welpen, junioren, zeeverkenners en leiding naar het Engelse Lake District. In datzelfde jaar wordt het weiland in Wateringen verruild voor een nieuwe loods in Madestein, waar zeeverkenners in de winter aan hun boten kunnen werken. Ook wordt dat jaar het onderdeel Senioren weer opgericht. Zij hebben een eigen vlet, de 931. Tegenwoordig heten de Senioren de Loodsen (18 tot 22 jaar). Bekendste activiteit van de Loodsen is de Loodsen-feestavond in december.

De Senioren van het eerste uur richten, nadat zij de Senioren hebben verlaten, de Club van 100 op om op die manier de band met de MacDonaldgroep te bewaren. In 1996 wordt het zeventigjarig bestaan van de groep gevierd met een groepsweekend op de Kaag. In 2001 bestaat de groep 75 jaar, wat wordt gevierd met een jubileumkamp in het Luxemburgse Arsdorf. In 2011 viert de groep haar 85-jarig jubileum met een groepskamp in Denemarken. Alle onderdelen vertrekken met een touringcar of eigen auto naar Daugard, anderhalf uur over de Duitse grens. Het kampterrein ligt aan een mooi fjord en is groot genoeg voor de onderdelen om het eigen programma te draaien, maar klein genoeg om het een echt groepskamp te laten zijn.

Het 95-jarige jubileum wordt, vanwege Covid-19, sober gevierd met aparte feestelijke activiteiten per onderdeel en een jubileum-groepstrui

En nu kijken we erg uit naar 2026: het jaar waarin wij ons 100-jarig jubileum weer vanouds groots mogen gaan vieren met onder andere weer een gezamenlijk jubileumkamp!